Gehaltes beïnvloeden

Lees hieronder meer over hoe:

• het eiwitgehalte te verhogen en de eiwitkwaliteit bij tarwe te verbeteren
• het hectolitergewicht bij tarwe te verhogen
• het zetmeelgehalte bij tarwe voor de winning van bio-ethanol te verhogen.

Bij eiwitten zijn twee factoren doorslaggevend: de hoeveelheid en de kwaliteit. Deze beide factoren worden beïnvloed door het stikstof- en zwavelgehalte in het gewas tijdens de groeifase. Bij hoge opbrengsten neemt het eiwitgehalte in de korrel af. Daarom moet een schatting worden gemaakt van de vermoedelijke opbrengst, zodat het gewas tijdens de korrelvullingsfase over een voldoende hoeveelheid van deze voedingsstoffen beschikt. Het belangrijkste doel is dat het gewas eiwitten produceert die voor een groot deel bestaan uit hoogmoleculaire gluteneiwitten met een lange keten. Gluteneiwitten, zoals gliadine, glutenine, albumine en globuline, verlenen uitstekende rekbaarheids- en verwerkingseigenschappen aan tarweproducten.

Deze landbouwkundige principes zorgen ervoor dat een optimale stikstofbemesting plaatsvindt, wanneer het gewas nog in staat is de stikstof in de korrel op te slaan. Om de efficiëntie van de stikstof te garanderen, moet bovendien voldoende zwavel aanwezig zijn.

 

Bemesting en tarwe-eiwitten

Stikstof

Stikstof is een fundamenteel bestanddeel van aminozuren. Dit zijn bouwstenen voor eiwitten in het graan. Als met de tarweteelt een hoog eiwitgehalte moet worden bereikt, is stikstofmanagement erg belangrijk. Het eiwitgehalte in het graan geeft aan of het gewas optimaal van stikstof is voorzien. Als het optimale aanbod van stikstof verandert (om economische redenen) of wanneer de stikstofbemesting afwijkt van de optimale waarde, dan verandert het eiwithalte van het graan doorgaans met 1 procent per 50 kg stikstof per hectare.

Voor een hoger eiwitgehalte is meer stikstof nodig. De totale stikstofbehoefte van het gewas hangt af van de opbrengst en het eiwitgehalte. Het eiwitgehalte in de korrel van veevoedertarwe met een optimale opbrengst bedraagt ongeveer 11 procent (wat overeenkomt met 1,9 procent stikstof). Voor broodtarwe is het eiwitgehalte ongeveer 12 procent. Meestal is een extra stikstofbemesting nodig om een marktspecificatie van meer dan 13 procent te bereiken. Een lager eiwitgehalte, dus minder dan 10 procent voor veevoederrassen, wordt meestal veroorzaakt door een tekort aan stikstof. Ook het tijdstip van de stikstofbemesting is belangrijk. Bij vroege bemesting met stikstof (GS25-32) zet het gewas de stikstof vooral om in opbrengst. Als het eiwitgehalte moet worden verhoogd, moet de bemesting plaatsvinden tussen GS37 en GS59. Als het stikstofgehalte in de bladeren afneemt, dan kan dit door middel van bladbemesting in de bloeitijd (GS70) worden aangevuld).

 

Zwavel

Zwavel is een belangrijk bestanddeel van eiwit en is daarom belangrijk het eiwitgehalte en de eiwitkwaliteit. Veel aminozuren, die de bakeigenschappen van deeg (wanneer het uit tarwekorrels bestaat) bepalen, bevatten zwavel. Voorbeelden deze aminozuren zijn cysteïne, methionine, threonine en lysine. 

 

 

Mangaan en zink

Mangaan en zink spelen een belangrijk rol in de stofwisseling van het gewas, waaronder ook de stikstofstofwisseling. Als de stikstofstofwisseling wordt verbeterd, neemt de hoeveelheid stikstof toe, die voor de opbouw van eiwitten wordt gebruikt.

 

 

  

Toename van het hectolitergewicht bij tarwe

Het soortelijk korrelgewicht (hectolitergewicht) wordt gemeten in kilogram per hectoliter en geeft de stortdichtheid van het graan aan. Veel markten vereisen een minimum hectolitergewicht van de tarwekorrels. Sommige maalbedrijven willen bijvoorbeeld een minimum van 76 kilogram per hectoliter, terwijl sommige veevoederfabrikanten minimaal 72 kilogram per hectoliter vragen. Het hectolitergewicht is genetisch bepaald, maar kan afnemen door onvoldoende bemesting.

Stikstof

Te veel bemesting met stikstof kan leiden tot legering. De korrels in de aren lopen dan veelal uit, waardoor het soortelijk gewicht afneemt. Specifieke bemesting van deeloppervlakken met optimale stikstofhoeveelheden draagt bij aan de vorming van een gelijkmatig gewas.

 

 

  

Kalium

Kalium maakt de tarwehalmen steviger en vergroot daardoor de weerstand tegen legering. Kaliumbemesting in het voorjaar zorgt voor een stabiele groei en verkleint hiermee het risico van legering.

Als tarwe wordt gebruikt voor de productie van biobrandstof, is de ethanolopbrengst de belangrijkste parameter. Daarbij speelt de keuze van het tarweras een belangrijke rol. Zachte tarwe zorgt doorgaans voor een grotere ethanolopbrengst dan andere soorten. Oogstvertragingen moeten worden vermeden, omdat anders uitwas kan ontstaan, waarbij de enzymen het zetmeelgehalte beginnen aan te tasten.